Hoe het begon
Waarom zou ik een boek gaan schrijven over Tunisch haken? Eigenlijk is het min of meer toevallig zo gegaan. Een paar jaar geleden vond ik enkele Tunische haaksteken die er leuk uit zagen, en die duidelijk anders waren dan die ene steek die ik kende. Daarom besloot ik verder te zoeken en te verzamelen wat ik er nog meer over kon vinden. Gewoon voor eigen gebruik, als naslagwerk. Want ik had ook al gezien dat er niet veel boeken over Tunisch haken te vinden waren.
Ik begon kleine lapjes te haken in de nieuw ontdekte (of zelf uitgeprobeerde) steek en maakte daarna foto's van de stappen om die steek te doen. Met die foto's en een stukje uitleg erbij kreeg ik zo een documentje dat langzaam maar zeker steeds verder groeide. Ik kreeg ook steeds meer ideeën over wat ik verder nog zou schrijven, zoals wat je kunt haken met al die mooie steken, hoe je de allereerste steek doet en wat je kunt doen als je iets wilt haken, maar je hebt er alleen maar een breipatroon van. Toen ik al die ideeën had verwerkt, was mijn documentje inmiddels echt een boek geworden.
Tja, waarom zou je er dan verder niets mee doen? Dus heb ik een paar uitgevers op de hoogte gebracht van wat ik had geschreven. Ik wist dat het soms best lang duurt voor je een reactie krijgt, maar zels na meer dan een jaar was die er nog steeds niet. Ik ben er toen een tijdje niet mee bezig geweest, totdat ik eind vorig jaar een tip kreeg om het bij uitgeverij Boekscout te proberen. Na weer een aantal weken geduld kwam er ineens een telefoontje: of ik een manier wist om het aantal pagina's in kleur flink terug te dringen. Dan zou het boek uitgegeven kunnen worden. Ja natuurlijk, waarom niet? Met zwart-wit foto's kun je ook zien hoe je een steek moet doen. Dus zo had ik wat huiswerk gekregen, maar dat mijn boek dan uitgegeven kon worden, maakte het zeker de moeite waard.